کد مطلب:77775 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
الی امراء البلاد فی الصلاه. یعنی از مكتوب امیرالمومنین علیه السلام است به سوی امیران شهرها در باب نماز. «اما بعد، فصلوا بالناس الظهر حین تفی ء الشمس مثل مریض العنز و صلوا بهم العصر و الشمس بیضاء حیه فی عضو من النهار حین یسار فیها فرسخان و صلوا بهم المغرب حین یفطر الصائم و یدفع الحاج و صلوا بهم العشاء حین یتواری الشفق الی ثلث اللیل و صلوا بهم الغداه و الرجل یعرف وجه صاحبه. و صلوا بهم صلاه اضعفهم و لا تكونوا فتانین. یعنی اما بعد از حمد خدا و نعت رسول صلی الله علیه و آله، پس نماز بكنید ای امیران با مردمان، یعنی به جماعت، نماز ظهر را در وقتی كه آفتاب بگردد صاحب زیادتی سایه، یعنی زیاده شدن سایه ی آن بعد از نقصان و آن سایه ی زیاد باید به قدر خوابگاه یك بز باشد و شاید كه كنایه باشد از رسیدن سایه ی حادث بعد از نقصان به مقدار ذراعی و این زمان وقت فضیلت ظهر است و نه وقت وجوب آن كه اول زمان زیاده شدن سایه است بعد از نقصان و نماز بكنید با ایشان نماز عصر را و حال آنكه آفتاب سفید باشد، زنده باشد. و میل به زردی نكرده باشد، در جزوی از روز باشد كه زمانی باشد كه سفر توان كرد در آن به مقدار دو فرسخ از مسافت را. و این وقت فضیلت عصر است. و نماز بكنید با ایشان نماز مغرب را در وقتی كه روزه می گشاید روزه دار كه وقت غروب قرص آفتاب باشد از افق بلد و در هنگامی كه كوچ می كنند حاج از عرفات كه نیز وقت غروب شمس است. و نماز كنید با ایشان نماز عشا را در وقتی كه زایل و پنهان شود سرخی سمت مشرق و این وقت وقت فضیلت نماز عشا است تا گذشتن یك ثلث از شب و نماز كنید با ایشان نماز [صفحه 1137] صبح را و حال آنكه مرد بشناسد صورت مصاحب خود را كه عبارت از طلوع صبح صادق و پهن شدن سفیدی در افق مشرق باشد. و نماز كنید با ایشان نماز ضعیف ترین ایشان را یعنی به اقل واجبات و مباشید از فتنه انگیزان. یعنی در طول دادن نماز كه سبب ترك نماز ضعیفان است. [صفحه 1138]
و من كتاب له علیه السلام
صفحه 1137، 1138.